Kepçe Vuruşunun 4 Parmak ile Vurulması (Ya da Parmak Stili)

Sitemizin langırt öğrenelim kısmında görebileceğiniz ve dünyanın en etkili vuruşlarından olan kepçe vuruşu genelde ya avuç içi ile parmaklar sapı kavramaz halde bileği kırmadan ya da gene avuç içi ile ama parmaklar sapı kavramış halde icra edilir. (Avuç içi ile sapı kavramadan yapılan vuruşlar için bakınız ve el sapı avuç ve parmaklar ile kavramış halde yapılan vuruşlar için bakınız sitemizdeki langırt öğrenelim linkindeki kepçe vuruşu sayfası).

Bu iki yöntem de gayet etkilidir.  Sap kavranmadan yapılan vuruşlar çok daha hızlı ve sert yapılmakla beraber ustalaşması ve, ustalaşıldığında dahi, istenilen noktalara topun gönderilmesi zor bir stildir. El ile sapın kavrandığı tipte ise isabet yüzdesi daha yüksektir fakat bunda da hız istenilen seviyelere çekilememektedir. Ayrıca bu ikinci tipte uzak köşeye gönderilen toplar, istenilen sertlik ve hıza ulaşmak sürekli mümkün olmadığı için, daha sık olarak yana istikamet alırlar.

Ben bunun yerine şimdiye dek çok az oyuncuda gördüğüm (mesela Kalabak’lı Yusuf Abi uzak köşe vuruşlarında bu stili kullanır) 4 parmak ile icra edilen stili öneriyorum tüm kepçecilere. Parmak stili olarak adlandırdığım bu stilde sap elin 4 parmağı ile kavranır (kullanılmayan parmağın başparmak olduğunu bilmem söylemeli miyim?). Yani sap bir yandan 4 parmağın iç kısımları bir yandan da avucun bitip parmakların başladığı etli kısımlar ile tutulmaktadır. Baş parmak ise içi sapın üst kısmına teğet ya da değmez epeyce yukarıda ve açık sola doğru hafif açılı konumda kalacaktır. Fark edeceksiniz ki bu pozisyonda kepçelenmiş topu istediğiniz gibi (tıpkı avuç ve el sapı kavramış gibi) hareket ettirebiliyorsunuz ve istediğiniz köşeye ya da ara çaprazlara gönderebiliyorsunuz.  Buradan sonra gene fark edeceksiniz ki parmaklarla ve takibinde bileğinizi kırarak kepçe vuruşu icra ettiğinizde topa çok daha hızlı ve herhangi bir isabet eksisi yaşamadan vuruş yapabiliyorsunuz. Bu durumun sebebi şu: yukarıdaki bilek kırmalı stilde güç ve manevra el ve bileğin hemen hemen aynı anda, yan yana ve beraberce handiyse iç içe icra ettikleri bir hareket yaratır. Fakat el hız açısından yavaş bir hareket kabiliyetine sahip olduğundan vuruşun hızı düşmektedir. Ayrıca vuruşa uygulanan kuvvete bileğin manevra hareketi de dahil olunca el topa uygulanan kuvvetinden de kaybetmektedir. Parmak sitilinde ise çok daha seri ve el kadar kontrol yeteneği olan parmaklar vuruşu yapmaktadır. Uzaktaki bilek parmakların yapmak istediği hareketi çok kısa bir süre sonra gerçekleştirir. Bundan sonra topa vurma anında gene parmakların uyguladığı kuvvet hiçbir karışma olmadan topa uygulanmakta ve bilek gene icra edilen vuruşun güç dalgasına göre hareket etmektedir. Yani burada vuruş sadece parmaklar ile yapılmaktadır. Bilek parmakların yaptığı hareketlerin arka planında gerekli hareketi gerçekleştirir. Şudur ki bilekler sapa elin içi gibi (avuç ve parmaklar ile sap kavranmış gibi) isabetli bir şekilde hakim olabilmektedirler. Böylece sadece manevra için kullanılan bilek vuruşa uygulanan kuvvete karışmadan ve fakat istenilen manevrayı dışarıdan/sonradan gerçekleştirerek vuruş tamamlanabilmektedir.  

Bu sitilin diğer bir artısı hatta bence devrimsel bir artısı ise uzak köşeye (isteyenler yakın köşeye de yapabilirler) yılan vuruşunun müthiş bir hız ve isabet oranı ile gönderilebilmesidir. Bence, kepçeden tamamen alakasız bir şekilde, yılan vuruşu yapmak isteyenler için 4 parmak ya da parmak stili bilekten yapılan ve top kontrolünün epey düşük olduğu sapın bileğe yapıştırıldığı stilden çok daha dinamik ve etkilidir. Ayrıca bu stilde istediğiniz zaman kepçe istediğiniz zaman da yılan vuruşunu aynı pozisyondan ve herhangi bir değişikliğe gitmeden yapabilmeniz de ek bir avantajdır. Amerikalıların bollukla kullandığı bilekten yılan vuruşu bence çok daha dinamik ve kepçe ile karışık hücumlara fırsat veren parmak stili karşısında önümüzdeki yıllarda tutunamayacaktır.